ارزیابی و سنجش زیست پذیری در کلان‌شهر اهواز با استفاده از تکنیک VIKOR

یک اجتماع زیست­پذیر، اجتماعی امن، قابل اطمینان با گزینه­های مختلف حمل و نقل، عدالت محوری، دارای مسکن قابل استطاعت و اقتصاد رقابتی است. این مفهوم کلیتی از دیگر مفاهیم مانند کیفیت زندگی، پایداری و کیفیت مکان برای برقراری آسایش و راحتی جوامع در دهه­ی 1960 مطرح گردیده است. با توجه به ضرورت تحقیق این امر در جوامع شهری، پژوهش حاضر با هدف بررسی شاخص­های زیست­پذیری شهری در مناطق شهر اهواز که یکی از شهرهای بزرگ اندام کشور می­باشد، صورت گرفته است. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و روش بررسی آن توصیفی - تحلیلی می­باشد. جامعه آماری این پژوهش 1095389 نفر جمعیت ساکن در مناطق هشت­گانه شهر اهواز و حجم نمونه که با استفاده از فرمول کوکران برآورد شده، برابر با 384 نفر است. در این پژوهش ابتدا با استفاده از منابع اسنادی- کتابخانه­ای شاخص­های شهر زیست­پذیر شناسایی، سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه اطلاعات مورد نیاز از مناطق هشت­گانه شهر اهواز جمع­آوری شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از روش­های آنتروپی شانون و روش ویکور(VIKOR) که یکی از روش­های تصمیم­گیری چند معیاره می­باشد، بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان­ داد که،  منطقه 3 شهر اهواز دارای بهترین وضعیت زیست­پذیری و منطقه 5 این شهر نامناسب‌ترین وضعیت را در میان دیگر مناطق شهر دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که در میان شاخص‌های مورد بررسی، شاخص مسکن بیشترین وزن و اهمیت را دارا است.